یکی از چالش‌های اصلی در فرمولاسیون TPEها، ترموپلاست الاستومر ایجاد تعادل بین خواص مکانیکی و فرآیندپذیری است. به عنوان مثال، افزایش میزان نرم‌کننده‌ها ممکن است انعطاف‌پذیری را بهبود بخشد، اما می‌تواند استحکام کششی را کاهش دهد. روش‌های مدرن مانند استفاده از نانوپرکننده‌ها یا اصلاح شیمیایی زنجیره‌های پلیمری می‌توانند این محدودیت‌ها را برطرف کنند.از دیدگاه تکنولوژیکی، TPEها را می‌توان با تمام روش‌های متداول پردازش پلاستیک‌ها مانند تزریق، اکستروژن، دمشی و قالب‌گیری چرخشی فرآوری کرد. این مواد معمولاً به دمای پردازش پایین‌تری نسبت به ترموپلاست‌های معمولی نیاز دارند که این ویژگی منجر به صرفه‌جویی در انرژی می‌شود. پارامترهای کلیدی در فرآیند شکل‌دهی TPEها شامل دمای بشکه، دمای قالب، فشار تزریق و زمان خنک‌کاری است که باید با دقت کنترل شوند. به عنوان مثال، در روش تزریق، دمای معمول پردازش برای اکثر TPEها بین ۱۷۰ تا ۲۳۰ درجه ترموپلاست الاستومر سانتیگراد است، در حالی که دمای قالب معمولاً بین ۲۰ تا ۴۰ درجه سانتیگراد نگه داشته می‌شود.کاربردهای صنعتی TPEها به سرعت در حال گسترش است. در صنعت خودروسازی، از این مواد برای تولید قطعاتی مانند درزگیرهای پنجره، پوشش سیم‌ها، دستگیره‌ها و قطعات داخلی استفاده می‌شود. مزیت اصلی TPEها در این صنعت، کاهش وزن قطعات و در نتیجه بهبود مصرف سوخت است. در صنایع پزشکی، TPEهای گرید پزشکی که سازگاری زیستی بالایی دارند، برای تولید وسایلی مانند کاتتر، سرم‌ها و پروتزهای ارتوپدی به کار می‌روند. صنعت بسته‌بندی نیز از TPEها برای تولید درپوش‌های انعطاف‌پذیر و درزبندهای ظروف غذا استفاده می‌کند.از نقطه نظر اقتصادی، بازار جهانی TPEها رشد قابل توجهی را تجربه می‌کند. بر اساس گزارش‌های اخیر، ارزش این بازار تا سال ۲۰۲۵ به بیش از ۲۵ میلیارد ترموپلاست الاستومر دلار خواهد رسید. عوامل محرک این رشد شامل تقاضای روزافزون صنعت خودروسازی برای مواد سبک‌وزن، گسترش کاربردهای پزشکی و افزایش تمایل به استفاده از مواد قابل بازیافت است. منطقه آسیا-اقیانوسیه، به ویژه چین و هند، به عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده TPEها شناخته می‌شوند